Derde en vierde dag, deel 3

Spannende nacht
Het spannendste deel van de dag moest toen nog komen. Na een heerlijke pizza in een best hippe tent, werden wij afgezet in een hotel in Vayck. Het leek leuk, maar voor ons werd het geen echt prettige nacht. Het was er meer dan ongezond heet, in de slaapkamers was het zeker 35 graden. Toen wij de slaapkamer inkwamen zat er al een terror-sprinkhaan van zeker 12 centimeter op de grond. Met ware heldenmoed zette Sjaak hem in een handdoek buiten. De rust leek weergekeerd, maar we hadden het licht nog niet uit, of hard getik bij het openstaande raam kondigde de komst van een nieuwe engerd aan. Toen het licht aanging, bleken er zelfs twee de kamer ingehopst te zijn. Terwijl ik zelf tot niets anders meer in staat bleek te zijn dan kinderachig amechtig gillend en trillend achter in bed te kruipen, stond de held op en werkte de monsters het raam uit, nadat hij er eentje bijna dood leek te hebben geslagen met een handdoek. Het werd nog een warme, toch wat angstige nacht. De volgende dag hoorden van van Jan en Inka dat die zich enigszins zorgen hadden gemaakt over het gegil en het geslaan met deuren in de nacht. Ze waren nog net niet komen bemiddelen…

Zaterdag
De zaterdag stond in het teken van het Sevanmeer. Vanaf Vayck nog drie uur rijden door een schitterend ruig landschap. Na anderhalf uur rijden bereikten we een oude ‘caravan seray’, een plaats waar handelaren van en naar China met hun lastdieren konden overnachten. Interessant om te weten te komen was dat niet alleen de Zijde-route de handelsroute vanuit Oost-Europa naar China was, maar dat er meerdere routes waren.

Toen we uiteindelijk bij het Sevanmeer kwamen, sloeg plotseling het weer om. Dikke druppels kwamen uit de lucht, maar gezwommen moest er worden, want zoals Gerrit zei: “Je komt hier misschien maar een keer in je leven.” Vanuit een soort muziektent kon je het water in. Zag er leuk uit, maar de vloer lag vol algen en wier, waardoor het er megaglad was geworden en Stef met een noodgang onderuit gleed. Gelukkig liep dat met een sisser af. Het bleef regenen, dus van een echte ‘zon’dag kwam verder niks meer. We reden nog even naar het schiereiland in het Sevanmeer om het klooster daar te bekijken. Het regende en onweerde onheilspellend, dus trokken we onze stutten en reden naar Yerevan, waar we de dag eindigden met een pannenkoekenmaal bij Villa Maria.