Eerste dag, ontmoeting met de Pijnackerse jongeren

Vanmorgen om half 7 kwamen we na een lange reis, nadat we tweemaal flinke vertraging hadden met het vliegtuig, zowel in Nederland als in Praag, behoorlijk uitgeput aan in hotel Regineh in Yerevan. Gelukkig stelde Maria voor dat we eerst even lekker gingen slapen en dat ze ons om half 2 zou komen ophalen.
Nadat iedereen een beetje was bijgeslapen, scoorden we in het hotel een lekker omeletje voor we op stap gingen.

Het busje waarmee we gingen rijden bleek zelfs airco te hebben. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Vandaag was de laatste dag van de Jongeren voor Armenië in het kindertehuis in Vanadzor. We konden dus nog net mooi gaan kijken wat ze daar allemaal voor elkaar gekregen hadden.

Op weg naar Vanadzor stopten we bij een bakkerij in Alparan, waar in de winkel op een bijzondere manier brood gebakken werd. De holle oven, die als een soort echoput midden in de winkel stond, was beplakt met broden. De bakker plakte het deeg op een soort kussen en plakte het daarna razendsnel aan de binnenwand van de oven. Het ging zo snel dat het bijna niet te fotograferen was.

De reis ging steeds meer op een toeristische reis lijken toen we ook nog stopten op een heel oude begraafplaats met in plaats van de bij ons bekende grafstenen, paarden. Hier en daar stond er nog een afgebrokkeld exemplaar. Terwijl we rondliepen kwamen er al heel snel wat kinderen aanlopen, die hoopten iets te vangen van ons. Gewapend met een paar kladblokjes zwaaiden ze ons uiteindlijk na.

Na een kort stop bij een gezin dat in de bergen bivakkeerde met bijenkasten en honing verkocht, kwamen we aan het eind van de middag aan bij het kindertehuis. De Pijnackerse jeugd bleek goed werk te hebben verricht. De buitenboel zag er heel fleurig uit en ze hadden zelfs een geweldig konijnenhok gebouwd, met twaalf konijnen. Het konijn in het hokje rechtsboven hadden ze Henny Bos genoemd.

Deze laatste avond was het bonte avond. De Pijnackernaren kwamen met een act, waarbij zowel de jongens als de meiden in meisjeskleren optraden. Natuurlijk kregen ze een geweldig applaus! Ook de kinderen verzorgden een fraai optreden. De emoties begonnen hier en daar behoorlijk op te borrelen en de een na de ander kreeg het echt te kwaad bij de gedachte aan het afscheid. Om de boel vrolijk af te sluiten, eindigde het feest met een flinke disco-danspartij. Voor ons het moment om het busje weer te bestijgen voor de terugrit naar Yerevan. De jongeren zien we van de week natuurlijk weer. Die gaan naar hun volgende project.