Derde en vierde dag: toerist gespeeld deel 1

Voor het eerst in de geschiedenis van de Stichting Pijnackernaren Helpen Armenië zijn we een paar dagen puur toerist geweest, en niet alleen bezig geweest met het bezoeken van projecten. Omdat de jongeren na twee weken hard werken wel eens recht hadden op iets leuks, had Maria geregeld dat we met elkaar zouden optrekken en met de hele club wat mooie plekken van Armenië zouden bezoeken.

Vrijdagochtend haalden we de jongeren met een grote bus op bij het tweede kindertehuis waar ze inmiddels waren aangekomen. Hier gaan ze vanaf maandag aan de gang met schilderen en misschien wat wandelen met de bewoners van het huis, die geestelijk en lichamelijk gehandicapt zijn.

Vol programma
Maria had een professioneel toeristisch programma samengesteld. We begonnen bij het klooster Khor-Virap, vlakbij de Turkse grens. De Ararat leek ineens heel dichtbij. Hier zat Gregory the Illuminated in de vierde eeuw na Chr. dertien jaar gevangen gezeten in een kerker. Via enge laddertjes konden we ons in de kerkers – het bleken er zelfs twee te zijn – laten zakken. Zweethandjes waren hier niet handig!

In Nora Vank bezochten we een kerkje van twee verdiepingen. Met een vruchtbaar bezoek aan een wijnfabriekje tussendoor – velen van ons kwamen naar buiten met een flesje of wat – kwamen we om een uur of drie rammelend van de honger aan in Vayck, waar we in een restaurant aan een rivier lekker hebben zitten eten. Uiteindelijk werd het toch nog opschieten op deze vrije dag, want we moesten nog naar Jermuk, waar ons een kabelbaan wachtte. In Jermuk is het toerisme redelijk in ontwikkeling, en het was ook wel eens prettig voor ons om niet alleen de schrijnende gevallen in Armenië te zien, maar ook eens te zien dat het land zich flink ontwikkelt. Sjaak mocht samen met de loco-burgemeester in de stoeltjeslift, maar de man zei geen boe of bah, in geen enkele taal. Zo is zo’n ereplaatsje niet meer zo interessant. Maar de man was erg enthousiast en wilde ons zo veel mogelijk van zijn plaats laten zien.