Het valt niet mee een keurig verslag te maken, als er acht mensen tegelijk dicteren wat er geschreven moet worden. Uiteindelijk komt er altijd iets uit.

De dovenschool stond vanmorgen als eerste op het programma. Het Stanislascollege heeft zich in september vorig jaar een hele dag ingezet om geld bij elkaar te krijgen voor de vernieuwing van verwarming in deze school.
Op het moment dat wij aankwamen liepen de mensen die de verwarming gaan aanleggen rond met hun materialen. De oude, astbesthoudende platen waren verwijderd en de nieuwe materialen stonden klaar. Helaas gaat het langer duren dan gepland voor de verwarming hangt en werkt. De verwachting is dat het november wordt voor de boel werkt, maar dan zijn er wel twee verdiepingen warm!
De directeur van deze school lijkt heel goed voor zichzelf te zorgen, gezien onder andere het luxe zachte toiletpapier in zijn privétoilet.

Na een bezoek aan de apostolische kerk en het kerkelijk museum in Echzmiadzin ging de bus naar een muziekschool in Pokr Vedi. Maria heeft hier gezorgd voor een nieuw dak, zodat de kinderen naar hun lessen kunnen blijven gaan. Kinderen zongen en dansten voor ons en de eigenares en voormalig leerlinge gaf een concert dat ons allemaal stil maakte. Zo zuiver en zoveel volume!

Via het klooster Khor Virap, van waaruit het christendom over heel Armenië verspreid in 301, kwamen we bij het kindertehuis voor kinderen met een geestelijke en lichamelijke handicap in Nor Kharberd. Ook hier hebben de Pijnackerse jongeren vorig jaar geschilderd. Zij vragen om melamine serviesgoed en grote pannen. We hebben met eigen ogen de geschonken bus gezien en de vernieuwde opslagruimte die met geld van de jongeren is aangepakt.

Wartan Grigoryan, de voormalig burgemeester van Tjurahovit en tegenwoordig loco-burgemeester Arevabuyr, wachtte bij zijn huis op met een flinke lunchtafel. Samen met hem gingen we naar het dorpshuis van Arevabuyr waar opnieuw een dansgroep voor ons optrad en wij net zo hard mee mochten dansen. De Armeense danseres kenden de klompendans een stuk beter dan wij!

Terug naar het huis van Wartan. Hier maken we een vergadering mee van de nieuw opgerichte coöpatie die we vorig gesteund hebben en die nog meer steun kan gebruiken. Het was een wat merkwaardige vergadering waarbij iedereen gewoon zijn telefoon aannam en het vergaderen meer bestond uit lange monologen. Maar uiteindelijk was iedereen tevreden over het resultaat.

Benyamin Achamayan, de rechterhand van Maria, voorzitter van de coöperatie en dierbare vriend van alle SPHA'ers, nam ons mee naar zijn huis, waar het ouderwets gezellig was.

Morgen al weer de laatste dag hier!